دوستی پرسیدهاند:
«من لیسانس فیلمبرداری دارم. میخواستم برا کار و البته تحصیل برم اونجا (کانادا).اینطور که تو کنپارس خوندم بهتره که برم تو تلویزیون ولی خب علاقه من واقعا سینما نیست بلکه کار در حوزه سینما و اونهم فقط فیلمبرداریه.من مرز بین این دو رو کاملا متوجهم و کاملا میخوام که تو فیلمبرداری سینما فعال باشم.راهی هست؟امیدی هست؟ممنون میشم راهنمایی کنید»
همانطور که پیشتر گفتم کار در سینما خیلی دشوارتر از تلویزیون است. دشوار به معنای نشدنی نیست، بلکه برای درک واقعیتهاست. فعالیتهای سینمایی به معنای سینمای کانادا، بسیار محدود است. البته کانادا تولیدات سینمایی دارد اما عمده فعالیت سینمایی در کانادا در قالب همکاری با تولیدات امریکایی یا محصولات مشترک با دیگر کشورها انجام میشود که عموما تیم تولیدی اصلی خودشان را دارند و عوامل کانادایی بسته به اینکه چه حجم از کار در کانادا تولید میشود به عنوان عوامل جانبی درگیر کار میشوند (مثلا ممکن است فیلمبرداری یک سکانس حادثهای با 5-6 دوربین انجام شود و لذا به این تعداد کمرامن نیاز است)
اما تعداد شبکههای تلویزیونی بسیار زیاد است و کار آنها هم مداوم است و روند رو به رشد هم دارد. میتوان فرض کرد که کسی تلاش کند که با ورود به شبکه های تلویزیونی (که خود این هم کار خیلی اسانی نیست اما از ورود به سینما آسانتر است) وارد فیلد کاری مرتبط شود و بعد سعی کند با شرکت در پروژههای کوتاه تولیدی برای خودش رزومه کاری در امریکای شمالی بسازد و ببیند امکان ورود به پروژههای سینمایی را دارد. البته بعد از اینکه در کانادا شهروند شوید می توانید در مورد مهاجرت به امریکا و جستجوی کار در آنجا هم اقدام کنید. البته همه اینها نیاز به صبر و تلاش زیاد دارد و ظرف 2-3 سال خیلی بعید است که تحقق پیدا کند.
برای تصمیمگیری درباره اینده شغلی باید واقعیتهای بازار و شرایط مهاجر تازهوارد را دید. در کانادا نظیر ایران، اشتغال در سینما نیاز به نتورکینگ قوی دارد. دیگران باید شما را بشناسند و تواناییهای شما را باور کنند تا به شما کار بدهند. وقتی که بازاری مثل کار سینمایی محدود است خوب سهم اصلی را کسانی میبرند که قبلا این نتورکینگ و شبکه ارتباطی را پدید اورده باشند. به همین دلیل من تارگت کردن سینما را خیلی تحققپذیر نمیدانم اما تصمیمگیری در مورد اینده شغلی هر کس به خودش مربوط است. هیچکس به اندازه خود شما از تواناییها، مهارتها، انگیزهها و برنامههایتان آگاهی ندارد و تا زمانیکه منطقی، مبتنی بر تحقیق و برنامهریزی عمل کنید احتمال اینکه به نتیجه مناسبی دست یابید هست.